Τόνια Αντωνίου - συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία για τις αγροτικές κινητοποιήσεις

Αναρτήθηκε από… kamena voyrla blogger

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 19-1-2010

Συνέντευξη που δημοσιεύεται σήμερα στην Ελευθεροτυπία και τη δημοσιογράφο Μαρία Δέδε σχετικά με τις αγροτικές κινητοποιήσεις

Ερ.: Πώς βλέπετε τα αιτήματα των αγροτών; Πώς τον τρόπο που τα διεκδικούν;
Απ.: Οι αγρότες, όπως και κάθε κοινωνική ομάδα, αποφασίζουν με το δικό τους τρόπο πώς θα εκφράσουν τα αιτήματά τους. Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι οι αγρότες είναι εκείνοι που έχουν πληρώσει την κρίση πιο πολύ από κάθε άλλη κοινωνική ομάδα. Παράγουν και δεν μπορούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους. Οι τιμές είναι κάτω από το κόστος παραγωγής και η σοδειά τους απούλητη. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα αιτήματά τους είναι δίκαια
Ερ.: Όλες οι κυβερνήσεις (και Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ) βρέθηκαν αντιμέτωπες με τα μπλόκα των αγροτών. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό; Τί δεν έχουν κάνει για τους αγρότες και γιατί τα ζητήματα του αγροτικού κόσμου ανακυκλώνονται κάθε τόσο;
Απ.:Έπρεπε απ’ τη δεκαετία του ‘90 να κάνουμε αλλαγές και τομές στο μοντέλο παραγωγής και στο μοντέλο οργάνωσης του αγροτικού τομέα στη χώρα μας. Τότε το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε, αλλά ούτε και οι αγρότες συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να προχωρήσουν σε αυτές τις αλλαγές και να προσαρμοστούν στα νέα παγκόσμια δεδομένα. Από το 2004 και μετά, όταν ανέλαβε η Νέα Δημοκρατία, είχε μόλις τεθεί σε εφαρμογή η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική που άλλαξε το περιβάλλον και τα δεδομένα. Αν είχε αξιοποιηθεί η ΚΑΠ και αν υπήρχε εθνική στρατηγική για το μέλλον του αγροτικού τομέα, δεν θα βρισκόμασταν στο σημείο που είμαστε σήμερα Όμως η ΚΑΠ δεν αξιοποιήθηκε. Η ΝΔ μπήκε σε λογική απλής διαχείρισης, πελατειακής πολιτικής και στήριξης των «καρτέλ», με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην κατάρρευση του αγροτικού εισοδήματος.
Ερ.: Ακούγεται ότι οι "πράσινοι" αγροτοσυνδικαλιστές που πρωτοστάτησαν στις περσινές (επί κυβέρνησης Ν.Δ) κινητοποιήσεις, δεν συμμετέχουν τώρα. Ισχύει αυτό;
Απ.:Το αγροτικό κίνημα δεν είναι πράσινο, μπλε η κόκκινο. Είναι αγρότες προβληματισμένοι και μάλιστα πολλοί νέοι άνθρωποι, που δεν θέλουν να ταυτίζονται με το παραδοσιακό κατεστημένο στο χώρο του αγροτοσυνδικαλιστικού κινήματος και οι οποίοι αντιμετωπίζουν μπροστά τους ένα νέο ζοφερό και ομιχλώδες τοπίο. Εμείς πρέπει να αφουγκραστούμε τον παλμό τους και να παρουσιάσουμε ολοκληρωμένες και βιώσιμες προτάσεις.

Επιστροφή στην αρχική σελίδα