Ζητείται: Ένα «αύριο… » για την Ελλάδα.

Αναρτήθηκε από… Unknown

Από την Athena

Οι συζητήσεις και οι αντιμαχίες για τα αίτια, τις ευθύνες και τις επιπτώσεις της φωτιάς στη Αττική δείχνουν να έχουν κοπάσει τις τελευταίες μέρες. Και ενώ οι κατηγορίες (δίκαιες η άδικες) προς όλες τις κατευθύνσεις συνεχίζονται, άλλα γεγονότα, κυρίως μια χωρίς πραγματικό νόημα και ουσία εκλογολογία (ξανά!) φαίνεται να καταλαμβάνει τον χρόνο στα δελτία ειδήσεων και την σκέψη των νεοελλήνων. Δυστυχώς όμως, συζήτηση επί της ουσίας, δεν γίνεται. Αυτό που παρατηρείται είναι μια τάση προς την μοιρολατρία, μια μίζερη απάθεια, και μια «επικίνδυνη» γελοιοποίηση και σάτυρο-ποιηση των πάντων. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη φάση. Αν δεν γίνει κάτι ουσιαστικό και ριζοσπαστικό σύντομα, η χώρα, που ήδη βρίσκεται μισό βήμα πριν από την πτώχευση, θα καταρρεύσει.

Είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι οι επερχόμενες εκλογές μπορούν να επιφέρουν την ανατροπή στο πολιτικό και κοινωνικό status quo, που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα. Όλα δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι το πρώτο κόμμα και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο επόμενος πρωθυπουργός. Θα μπορέσει από μόνη της, αυτή η αλλαγή πρόσωπων στην εξουσία να επιφέρει την «ανατροπή» που χρειάζεται στην παρούσα φάση η χώρα; Ο μέχρι τώρα πολιτικός λόγος και συμπεριφορές των υποψήφιων κυβερνώντων δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Δεν έχω δει ακόμη κάποια συγκεκριμένη, ουσιαστική και μακροπρόθεσμη πολιτική από το κόμμα της αντιπολίτευσης για ένα θέμα, πχ περιβάλλον ή παιδεία, και οι υποψήφιοι ξεχωρίζουν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) για την μετριότητα στην σκέψη και στο λόγο, τον αρνητικό-μιμητισμό και τη συκοφάντηση ως μέσον πολιτικής προβολής.

«Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» λένε στο χωριό μου, έτσι αν είναι να αρχίσει η πολυπόθητη ανατροπή θα πρέπει να αρχίσει από την ηγεσία. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου θα μας εκπλήξει ευχαρίστα, με την δραστηριότητα, την δημιουργικότητα και την αποφασιστικότητα του. Προσωπικά, δεν έχω πεισθεί, ακόμη. Θεωρώ ότι ο μέχρι τώρα πολιτικός λόγος του κ. Παπανδρέου, η υπέρ-κινητικότητα, και η δραστηριότητά του, δεν μαρτυρούν την δύναμη και την αποφασιστικότητα ενός ηγέτη που μπορεί να φέρει την ανατροπή.

Τα ερωτήματα παραμένουν, και τώρα αποκτούν πολύ μεγαλύτερη σημασία. Έχει το πολιτικό σθένος, και την αποφασιστικότητα ο κ. Γιώργος Παπανδρέου να παραμερίσει τα ανίκανα και αμφιλεγόμενα στελέχη και πρόσωπα του κομματικού μηχανισμού και να προωθήσει νέα (όχι ηλικιακά) και ικανά πρόσωπα σε κρίσιμες θέσεις; Μπορεί να αψηφήσει το πολιτικό κόστος και να φέρει την ανατροπή στο πολιτικό και κοινωνικό status quo της χώρας; Μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη και ελπίδα στους συνεργάτες του και στον ελληνικό λαό ότι, ναι μπορούμε, να γίνουμε καλύτεροι, μπορούμε να δουλέψουμε και να τα καταφέρουμε.

Όμως, η επιτυχία ενός έργου στηρίζεται κυρίως στην ικανότητα, τη συνεργασία και την ομαδική δουλειά. Ξεπερνώντας το ζήτημα των ηγετικών ικανοτήτων του κ. Παπανδρέου, αναρωτιέμαι! Είναι έτοιμοι οι έλληνες πολιτικοί, σύμβουλοι και κάθε λογής παρατρεχάμενοι, ανεξαρτήτου πολιτικής πεποιθήσεως, να παραγκωνίσουν τα προσωπικά και κομματικά τους συμφέροντα, να συμπαρασταθούν, να συνεργαστούν και να δουλέψουν, για το κοινό καλό, για το μέλλον της χώρας;

Αν η απάντηση είναι όχι, φοβάμαι πως το παιχνίδι ειναι χαμένο.

Image credit:http://leader.myblog.it/archive/2009/03/03/leader-nel-2009.html

Επιστροφή στην αρχική σελίδα