21 Απριλίου 2021

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι …

Αναρτήθηκε από… kamena voyrla blogger

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το 1974 η μεταπολιτευση παρελαβε απο τους Απριλιανους μια χωρα με 0 εξωτερικο χρεος , 0% ανεργια, 7% αναπτυξη , σταθερη ισοτιμια δραχμης - δολαριου στο 1/6 και 39 χρονια μετα φτασαν την χωρα εδω που την φτασαν. Το μονο κακο που εκαναν οι Απριλιανοι ηταν οτι πηραν την κουταλα απο τα λαμογια τους πολιτικος. Η πραγματικη δικτατορια ειναι σημερα φιλοι μου...

Ανώνυμος είπε...

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ!!ΚΑΙ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ.....ΤΟ ΜΕΖΕ ΤΟΝ ΒΑΖΕΙ,Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ!

Ανώνυμος είπε...

Σωστός φίλε των 1:14!!!

Ανώνυμος είπε...

ΤΟΤΕ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ Ο ΤΕΤΡΙΜΙΔΑΣ. ΕΠΙ ΧΟΥΝΤΑΣ. ΜΕΤΑ ΕΙΔΕ ΝΑ ΦΥΣΑ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΖΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΑΔΡΑΞΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΑΤΕ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟ, ΑΠΟΔΩΣΑΤΕ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΙΣ ΛΑΜΟΓΙΕΣ ΤΟΥ.

ΤΡΑΧΑΝΑΣ ΚΩΣΤΑΣ είπε...

Τη κυπρο και τη σμυρνη ποσο τη πουλησατε ρεεεε! γ,,, το βασιλια σας !

Ανώνυμος είπε...

Το πιο κάτω κειμενο ειναι από το wikipedia, (αλλα μπορειτε να το βρειτε σε πολλά άλλα sites) και ειναι "αφιερωμένο" στα φασιστοειδή όπως ο 1.14 που χορταίνουν τον κόσμο και τον εαυτό τους με παραμύθια. Φυσικά αν είχαμε δικτατορία, δεν θα υπήρχε καν δυνατοτητα έκφρασης ουτε και ελεγχου της εξουσίας. Οτι ήθελε θα έκανε, ακόμα και τμήμα της χώρας θα ξεπουλούσε, όπως έγινε στην Κύπρο μας. Σερβιριστείτε λοιπόν:
Τα Οικονομικά της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974)
Η στρατιωτική δικτατορία των συνταγματαρχών ακολούθησε μια εθνικιστική, αντικομουνιστική αλλά και δημαγωγική πολιτική με αθρόες κατασκευές τεχνικών έργων σε όλη την Ελλάδα. Τα αποτελέσματα ήταν η έντονη αστυφιλία και το σταδιακό ερήμωμα της υπαίθρου, η μεγάλη ζήτηση εργατικών χεριών στις πόλεις με παράλληλη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.[εκκρεμεί παραπομπή] Όπως στη μεταπολεμική περίοδο, έτσι και στην περίπτωση της δικτατορίας είχαμε τις γνωστές επιπλοκές με κατασπαταλήσεις κοινωνικών πόρων. Είναι γνωστή η λέξη θαλασσοδάνεια πού σημαίνει ότι αρκετοί δανειοδοτήθηκαν πλουσιοπάροχα με σκοπό την οικονομική ανάπτυξη, αλλά αντί αυτής, χρησιμοποιούσαν τα δάνεια για προσωπικό όφελος και ικανοποίηση..... Η μετανάστευση ήταν μία λύση όχι μόνο για τους μετανάστες, αλλά και για τους εναπομείναντες στην πατρίδα, με συνέπεια το εθνικό εισόδημα να πρέπει πλέον να μοιράζεται ολοένα και σε περισσότερους.[14] ... Υπολογίζεται ότι το 50% της συνολικής μετανάστευσης Ελλήνων στην Αθήνα έγινε μεταξύ των ετών 1950-1967 και το υπόλοιπο 50% επί της επταετούς δικτατορίας 1967-1974. Σημαντικές δηλώσεις – διαπιστώσεις για τα οικονομικά της περιόδου της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών είναι οι εξής:

"Η αντιμετώπιση της φτώχειας εξαντλήθηκε στην διαγραφή των αγροτικών χρεών" (Ιωάννης Πεσμαζόγλου)[15]
"Η οικονομική πολιτική της δικτατορίας ήταν στην ουσία πολιτική οικονομικής μεγεθύνσεως και όχι οικονομικής αναπτύξεως" (Ξενοφών Ζολώτας)[13]
"Ο εξωτερικός δανεισμός στην περίοδο της δικτατορίας των Απριλιανών, ξεπέρασε τρεις φορές τα δάνεια που είχε λάβει το Ελληνικό κράτος από το έτος 1830. Τότε δημιουργήθηκε ο εφιάλτης του υψηλού εξωτερικού χρέους. Ο πληθωρισμός έτρεχε με 30%" (Τάκης Κατσιμάρδος)[16]
"Η οικονομική κατάστασις έβαινε σταθερώς επιδεινούμενη… Η προσπάθεια αστυνομικής καθηλώσεως των τιμών, οδήγησε εις πλήρη εξάρθρωσιν της αγοράς" (Σπύρος Μαρκεζίνης, υποψήφιος πρωθυπουργός της δικτατορίας)[17]
"Η περίοδος της Δικτατορίας ήταν περίοδος υπέρογκου εσωτερικού δανεισμού, ο οποίος και τετραπλασιάσθηκε. Αντίθετα ο εξωτερικός δανεισμός σημειώνει μικρή αύξηση. Συνολικά ελήφθησαν 19 εξωτερικά δάνεια, μόλις στο 6,4% του νέου Δημόσιο Χρέους εξ αυτών το 92,2% ήταν σε δολάρια, ενώ η αγγλική λίρα απουσίαζε. Την περίοδο αυτή εμφανίζονται τα δάνεια σε συνάλλαγμα. Πρόκειται για δάνεια εργοληπτικών εταιρειών, τα οποία έπαιρναν από το εξωτερικό, υπό την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Στη συνέχεια τα παραχωρούσαν στο Ελληνικό Δημόσιο προς εκτέλεση δημοσιων εργων, με ανάδοχους τις εν λόγω εταιρείες. Συνολικά συνομολογήθηκαν 59 τέτοια δάνεια. Προφανώς το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ο δανειολήπτης, έτσι δεν θεωρείται εξωτερικός δανεισμός. Στο νέο δημόσιο χρέος ο δανεισμός σε συνάλλαγμα αντιπροσώπευε το 23,6%" (Ηλιαδάκης Αναστάσιος)[18]
Αριθμητικά, το δημόσιο χρέος το έτος 1974 (πτώση της Δικτατορίας) ανερχόταν σε ποσό που αντιστοιχεί στο 25% του ΑΕΠ (www.Capital.gr).[19]

Ανώνυμος είπε...

Γιατί ρε παλιάνθρωπε ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ …
Γιατί ρε παλιάνθρωπε ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ … 50 χρόνια μετά και ακόμα τυραννάς τα καημένα παιδιά της νέας τάξης;
Γιατί βρε άθλιε μου στέρησες στο χωριό μου την λάμπα πετρελαίου και τον χωματόδρομο που τόσο αγαπούσα και μου έφερες ηλεκτρικό, άσφαλτο και τηλέφωνο στην καλύβα μου;
Γιατί μου έδωσες 20ετες άτοκο δάνειο για να κάνω σπίτι, με μόνο όρο μάλιστα να έχει την τουαλέτα μέσα;
Γιατί ρε παλιάνθρωπε έφτιαξες τόσα έργα σχεδόν δωρεάν, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ΜΟΜΑ!
Γιατί ρε χάλασες την πιάτσα; Σε πείραζε να δώσεις την δουλειά σε κανένα εργολάβο; Πέθαναν της πείνας οι άνθρωποι και κοντά σ’ αυτούς και….τόσοι άλλοι μεσάζοντες και σύμβουλοι.
Ποιος σου είπε ρε παλιάνθρωπε ότι θέλαμε να γίνουμε Βιομηχανική χώρα και ξεκίνησες να φτιάχνεις σε όλη την Ελλάδα Βιομηχανικές περιοχές ξεκινώντας από τα Οινόφυτα;
Ποιος σου είπε ρε ότι θέλαμε να παράγουμε προϊόντα; Εμείς να καταναλώνουμε θέλαμε!
Δεν φτάνει αυτό παλιοδικτάτορα, αλλά διέγραψες τα αγροτικά χρέη του πατέρα μου και όλων των αγροτών; Τους καλόμαθες, τους έλυσες τα προβλήματά τους και τώρα κάθε τρεις και λίγο μπλόκα!
Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί ξεκίνησες την ιστορία να βγάλεις τα πετρέλαια στον Πρίνο και ξεκίνησες να μας βάζεις σε περιπέτειες με τους καλούς μας γείτονες τους Τούρκους;
Μια χαρά δεν κοιμόμασταν ήσυχοι; Ήθελες να μας κάνεις παραγωγούς πετρελαίου σαν τους αραπάδες;
Τα εργοστάσια ενέργειας που κατασκεύασες π.χ. στην Πτολεμαΐδα ή στους Φιλίππους που τα έφτιαξες μάλιστα με τους Ρώσους κομουνιστές για ποιόν λόγο τα έκανες;
Χώρια τα στάδια αθλητισμού σε όλη τη χώρα. Άκου λέει «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο»! Άσχημα περνάει τώρα η νεολαία πίνοντας φραπέδες στις καφετέριες;
Βρε άχρηστε αναχρονιστικέ, αντιδημοκράτη ποιος σου είπε ότι ήθελα να μπορώ να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή και να μην φοβάμαι μην μπει κανένας μέσα το βράδυ για πλιάτσικο;
Ακούς εκεί να μου κάνει κουμάντο στον αν θα αμπαρώσω την πόρτα μου ή όχι… Ποιος σου είπε ότι ήθελα να νιώθω ασφαλής ρε παλιοφασίστα;
Ακούς εκεί να μην δώσεις διευκολύνσεις στους Αμερικάνους και τους Εβραίους για χάρη των Αράβων που μας παίρνανε όλο το ελληνικό τσιμέντο για τα έργα τους σε μια εποχή που όλοι οι πολίτες και το κράτος εδώ έκτιζαν και τα τσιμεντάδικά μας είχαν τρελαθεί στην δουλειά;
Ευτυχώς που μετά τα πούλησε η Νέα Δημοκρατία στους ξένους αφού το – ΠΑΣΟΚ πρώτα τα… κοινωνικοποίησε και τα έκανε ζημιογόνα – και τώρα επιτέλους έτσι ησυχάσαμε!
Δεν ντρέπεσαι βρε άθλιε εχθρέ της Δημοκρατίας;
Όλα αυτά τα γράφω γιατί μετά από τόσα χρόνια εξακολουθώ να ακούω τον έξαλλο τον γείτονα μου, που μου τα πρήζει και να φωνάζει κάθε τέτοια μέρα ΖΗΤΩ Η 21 AΠΡΙΛΙΟΥ!
Bαρέθηκα να ακούω συνέχεια «Πού είσαι Παπαδόπουλε…» όταν πέφτω στα μπλόκα της Εθνικής οδού όπου διάφορες κοινωνικές ομάδες αγροτών – ποδοσφαιρόφιλων και άλλων διαμαρτυρομένων ανθρώπων ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα – πάντοτε υπό την προστασία της αστυνομίας – να σταματούν την κυκλοφορία, καθώς και κάθε φορά όταν βρίσκομαι στο κέντρο των Αθηνών όπου φιλήσυχοι πολίτες εκφράζουν πολιτισμένα και ειρηνικά την αγανάκτησή τους για τις αδικίες σε βάρος τους, έχοντας επιπλέον παράλληλα την ευθύνη να προστατεύσουν τα καταστήματα, τους εργαζομένους και τους περαστικούς από τους προβοκάτορες φασίστες που σπάνε, καίνε και καταστρέφουν τα πάντα.
Εγώ είμαι Δημοκράτης ρε, και ας πεινάω, και ας μου έχει βγάλει στο σφυρί η Τράπεζα το σπίτι, και ας είμαι άνεργος και εγώ και τα παιδιά μου και ας ταλαιπωρούμαι όποτε χρειαστεί να πάω στα νοσοκομεία και ας κοιμάμαι κλειδαμπαρωμένος το βράδυ μπας και κάνει ντου κανένας οικονομικός μετανάστης… αφού βέβαια ενημερωθώ πρώτα από την τηλεόραση για τις κλοπές, τις κομπίνες και τις μίζες τόσων και τόσων πρώην υπουργών – πράσινων και γαλάζιων – που οι άνθρωποι τι έκαναν τελικά; Εξαργύρωσαν τους κόπους και τους αγώνες τους για την εδραίωση της Δημοκρατίας μετά την μεταπολίτευση!
Λίγο το έχεις αυτό; Είμαι ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ρεεε! Τ’ΑΚΟΥΣ;;;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ είπε...

ΕΙΣ ΞΥΦΥΓΙ

Ανώνυμος είπε...

Χρηστό τι είναι αυτό το ''ΕΙΣ ΞΥΦΥΓΙ '' ?

Ανώνυμος είπε...

@@ 5.52 όλα όσα αναφέρεις είναι αλήθεια. Η ιστορία όμως γράφεται πάντα από τους νικητές και την παρουσιάζουν όπως τους συμφέρει για να δικαιολογήσουν τη δική τους αποτυχία.

Ανώνυμος είπε...

Η ΔΙΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ (Α μερος)
Δυστυχώς, ένας από τους βασικούς λόγους που επιβιώνει ακόμα στο Ρωμέικο ένας ισχυρότατος κομμουνιστικός θύλακας, είναι το φωτοστέφανο του μάρτυρα,
με το οποίο προίκισε τους κομμουνιστές, το απριλιανό καθεστώς.
Κι η Τραγωδία;
Οι απριλιανοι κινηματίες, που έκαμαν ήρωες τους κομμουνιστές, ήσαν άνθρωποι αγαθών προθέσεων.

Ίνα εκπληρωθεί το ρηθέν: "ο δρόμος προς την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις"

Δε γνωρίζω καλύτερη ανάλυση της φύσεως Τραγωδίας και Δράματος, από την του Τζωρτζ Στάινερ, στο: "Ο Θάνατος της Τραγωδίας"
Το μεν δράμα είναι βεβαίως μία δυσχερης κατασταση, εντός της οποίας συνθλίβονται και δοκιμάζονται οι άνθρωποι, ωστόσο είναι στη δικαιοδοσία, στις δυνατότητες και στην ελεύθερη βούληση του δρώντος προσώπου, να αλλάξει τη δραματική συνθήκη, που το περιβάλλει.
Στο αριστουργηματικο δράμα του Ιψεν: "Ο εχθρός του λαού" παραδείγματος χάριν, θα αρκούσε να πειστούν οι κάτοικοι της λουτροπόλεως, να κατασκευασουν ένα καλύτερο υδραυλικό σύστημα, ώστε να αρθεί ο κίνδυνος που απειλεί τους λουόμενους και συγκροτεί τη δραματική συνθήκη.
Ο δρ Τόμας Στόκμαν ο ήρωας του δράματος, [όπως και όλοι οι δραματικοί ήρωες] αγωνίζεται για κάτι που τελικώς είναι στο χέρι του ανθρώπου, να το αλλάξει ή όχι. Ασχετως, αν ο άνθρωπος αποδεικνύεται συχνά πολύ λίγος, ώστε να αλλάξει τη "μοίρα" του, με την ελεύθερη δράση του.
Η φύση του δράματος λοιπον είναι το "ανθρωπίνως δυνατόν" και αυτό που μπορει να αλλαξει τον κόσμο, είναι η ελεύθερη ανθρώπινη βούληση και η ασυμβίβαστη ανθρωπινη δράση.
Στην Τραγωδία, αντιθετως, εμφανίζεται το "αναπότρεπτον". Το πεπρωμένο, εκ του οποίου είναι αδυνατο να ξεφύγει ο άνθρωπος όσο καλές προθέσεις και αν έχει, όσο και αν αφιερώσει τη ζωη του, στον αγώνα για να το αποφύγει!
Ο Οιδίπους παραδείγματος χάριν [πρότυπο τραγικού ηρωα] έχει πράξει ότι περνούσε απο το χέρι του, για να αποφύγει τον εφιάλτη που του είχε ταγμένον η Μοιρα. Εφυγε απο αυτό που νόμιζε ως οικογένεια του, ακριβως για να μην σκοτωσει τον πατερα του και νυμφευτεί τη μητέρα του.
Ωστόσο τα έπραξε και τα δύο!
Και τα έπραξε εν αγνοια του...
Στην Τραγωδία, η ανθρωπινη πορεία δεν εξαρτάται απολύτως [ίσως και διόλου] απο τις πράξεις των πρωταγωνιστών. Το Πεπρωμένο, μας βαραίνει με την αναποτρεπτη εξέλιξη του, η οποία ξεπερναει και την ελευθερη βουληση μας και τις πραξεις μας και τις προθέσεις μας.
Σαν τον Οιδίποδα, κάνουμε ότι μπορουμε για να το αποφυγουμε αλλα στο τελος το βρισκουμε μπροστα μας.
Χωρις να φταιμε ενδεχομενως διολου. Χωρίς να μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει για καποια αστοχη πραξη μας. Ωστόσο η Μοιρα, αναδεικνύεται ανώτερη της αθρωπινης βούλησης...

Η Τραγική Λυτρωση επερχεται, όχι επειδη ο άνθρωπος τελικά κατορθωνει να αλλαξει την πορεία των πραγματων [όπως θα συνεβαινε στο δραμα] αλλα επειδή ο άνθρωπος αποδείχνεται τόσο "υψηλός", ωστε κατορθώνει να αντέξει τη μοιρα του, παραμένοντας όρθιος απεναντι στην δικη των καλων του προθεσεων, που στηνουν οι "Θεοί" [ή ο Θεός, αν προτιμάτε...]
Σαν τον Οιδίποδα. Σαν τον Ορεστη. Σαν την Αντιγόνη...
Το κίνημα της 21ης Απριλίου 1967 συγκεντρωνει όλα τα χαρακτηριστικά μιας Τραγωδιας και όχι ενός δράματος.

Ότι και αν έκαμαν οι συνταγματάρχες, όσο και αν διακρίνονταν για την εντιμότητα τους και για τις καλες τους προθεσεις, θα αποτυγχαναν. Όπως θα αποτύγχανε οποιοσδήποτε άφρων θα δοκιμαζε να αναστρέψει τον ρουν ενος ποταμου.
Γιατί το ποτάμι των καιρών δεν γυρίζει πίσω...
Οι πρωταγωνιστές του απριλιανού κινήματος δεν ήσαν διανοούμενοι, ώστε να έχουν εμπειρία αναλυσης των δεδομενων και των κατεθυνσεων μιας εποχης, μεσα στην οποια ζουσαν και οι ίδιοι.
Διότι ο καθεις μας, εντος της δικης του εποχής, είναι φυσικό να την ερμηνευει βάσει των παρωχημένων όρων του παρελθόντος, εφόσον οι νέοι όροι και οι νέες συναρτήσεις που θα εξεφραζαν σωστα την εποχη του, δεν έχουν ακομα εισαχθεί ως παραδεδεγμένο μοντέλο στο κοινωνικό γλωσσάρι.
Είναι κάτι σαν τη Γραμματικη μιας ζωσας και εξελισσόμενης γλώσσας.

Ανώνυμος είπε...

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ (Β μερος) Οι γραμματικές αποδιδουν ένα στατικό στιγμιότυπο στην διαρκή γλωσσική εξέλιξη, το οποίο έχει ήδη ξεπεραστεί από την ασταματητη ροή του γλωσσικου χειμάρρου.
Αν θέλει κανείς να δώσει μιαν εικόνα της γλώσσας της εποχής του ή των εξελιξεων της εποχής του, θα πρεπει να καμει ότι και ο Σολωμός. Να στήσει αυτί να ακουσει τον ζωντανο παλμο της γλώσσας, στην αγορα και στην ποίηση και επιπλέον, να περιδιαβεί στα στενοσόκακα του ανθρώπινου πράττειν, χωρίς έτοιμα ερμηνευτικά σχηματα, που θα συσκοτίσουν τα νέα ακούσματα.
Οι συνταγματαρχες ησαν ανθρωποι του στρατωνα. Παναπεί ότι, ειχαν εκπαιδευτεί να χρησιμοποιουν ημερησιες διαταγες, για να τιθασεύσουν το, εν διαρκη βρασμό, ανθρώπινο μάγμα. Ειχαν συνηθίσει να κατανοούν τον κόσμο, μέσα απο δοτά και ήδη παρωχημενα ερμηνευτικα σχήματα, τα οποία μπορει να ήσαν καταλληλα για την κατανόηση μιας άλλης εποχής, όχι όμως της δικης τους!
Γι αυτό εξάλλου ακούγονταν κωμικός ο ξύλινος στρατοπεδικός λόγος του Γ. Παπαδόπουλου, σε μια εποχή, όπου στον δυτικό κόσμο, είχαν αρχίσει να κυριαρχούν το κίνημα αντεργκράουντ, η γενιά μπιτ, η ψυχεδέλεια του '60 και ο εμπρηστικός λόγος των μαύρων πάνθηρων!

Δυστυχως για τους αγαθούς συνταγματαρχες μας, ήρθαν σε μια εποχή όπου το ποτάμι είχε ήδη αγριέψει σε τέτοιο βαθμό ώστε παρέσυρε τα παντα στο περασμα του.
Και ηταν αδυνατο να το γυρισουνε πισω!

Συλλογιστειτε μοναχά, ότι το 1968 - μόλις 1 χρόνο μετα το απριλιανό κίνημα - ξεσπασε ο Μαης του '68, δηλαδή το απογειο του κινήματος αμφισβήτησης της δεκαετίας του 60, αλλάζοντας οριστικά την εικόνα του λευκου κόσμου, όπως τον ξέρανε ως τότε! Και το 1969 - 2 μολις χρονια μετα τη νυχτα των συνταγματαρχων - πραγματοποιηθηκε το φεστιβαλ/συμβολο του κινηματος αντεργκραουντ, το Γουνστοκ.
Τι θα μπορουσαν να καμουν μια χουφτα καλοι και έντιμοι στρατιωτικοι, σε μια μικρη περιθωριακή χώρα του δυτικου κοσμου, μπροστα σε τετοιες κοσμογονικες αλλαγες;
Στην ουσια δεν τους ζητηθηκε να γυρισουν πισω ενα ποταμι αλλα να αναστρεψουν τη φορά ενος καταρακτη, μεγαλου σαν τον Νιαγαρα! Κι αυτο, με μονο εργαλειο ενα κουβαδακι σιτεμένες ιδεες, απ' τον καιρό του Μακρυγιάννη...

Και το χειρότερο;
Οι συνταγματαρχες δεν ειχαν ιδεα του τι συνεβαινε στην εποχη τους, ακριβως επειδη δεν ειχαν τα διανοητικα εργαλεια να το κατανοησουν.
Νόμιζαν ότι απεναντι τους βρίσκονταν ο διεθνης κομμουνισμός, όπως τον είχαν εκείνοι στο φαντασιακό τους, με τη μορφη του Σταλινισμου ή του ΜαοΪσμου.
Ωστόσο απεναντι τους δεν ειχαν ουτε τον Σταλιν, ούτε τον Μαο, οι οποίοι ουσιαστικα ήταν ήδη κλινικά νεκροί.

Ανώνυμος είπε...

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ (Γ μερος)
Ο πραγματικός αντίπαλος των συνταγματαρχών και των πατριωτων που τους πιστεψαν, δεν ήταν ούτε η Ροζα Λουξεμπουργκ, ούτε ο Μαρξ, ουτε ο Λενιν, ούτε ο Ζαχαριάδης.
Ο πραγματικος τους αντιπαλος ήταν η σχολή της Φρανγκφουρτης, οι Ρόλινγκ Στοουνς, ο Μπομπ Ντυλαν, ο Τζακ Κερουακ, ο Αντυ Γουόρχολ, η σεξουαλική απελευθερωση, το κίνημα των χίππυς, η μαριχουάνα, το Χολυγουντ, οι ανατολικές δοξασίες, οι εισαγόμενοι γκουρού, ο Ραβί Σανκάρ, ο Σαρτρ, το κίνημα: "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", ο Βιλελμ Ραιχ, ο Φρόυντ ή οι ξένοιαστοι καβαλλάρηδες μιας γενιάς, που τα ζήτησε όλα και τα ζήτησε τότε!

Τίποτα από ολα αυτα δεν είχαν κατανοήσει οι αγαθης προθέσεως απριλιανοί, που φανταζόντουσαν ότι αν έκαμαν πέρα τον Θεοδωράκη και τη Μερκουρη, θα εκκαθάριζαν την Ελλάδα απο την κόπρο της αριστεράς!
Ποιας αριστερας;
Ουτε και τοτε, ουτε και τωρα δεν υπηρχε αριστερα, με τον τροπο που την νοηματοδοτουσαν οι πατριωτες της χουντας. Ο Μαρξ είχε προ πολλού πηδηξει στο κενό, μαζι με τον Νικο Πουλατζα, ενώ τα κομμουνιστικα κόμματα στην Ευρώπη είχαν ήδη αρχισει να μεταλλασσονται σε ευρωκομμουνιστικά ή σε σοσιαλδημοκρατικά.

Το βασικο συνθημα του απριλιανου κινήματος, που πιστευανε τότε οτι νομιμοποιούσε και την καταλυση του συνταγματος, ηταν ο λεγομενος: "κομμουνιστικος κινδυνος"!
Ωστοσο αυτος δεν ηταν παρα ενα θλιβερο φαντασμα, που ηδη ειχε αρχισει να σερνει τα γερικα ποδια του, προς την περεστροικα και την γκλασνοστ.
Οι συνταγματαρχες, εν αγνοια τους, πολεμουσαν με ανυπαρκτους ανεμομυλους!

Ο πραγματικος εχθρος των εθνων, το αυγο του φιδιου απο το οποίο εμελλε να βγει το ερπετο που θα εξαφανιζε εθνη/κρατη και συλλογικες ταυτοτητες, εκκολαπτονταν μπροστα στα ματια τους, στα τραγουδια των jeffersοn airplane, στα χιππικα φεστιβαλ, στα οδοφραγματα του Παρισιου, στις πορειες "ειρηνης", στη βιομηχανικη παραγωγη του LSD και στα κινηματα των λεγομενων μειονοτητων αλλα οι συνταγματαρχες, δεν ειχαν τη δυνατοτητα να τα δουν!

Νομιζαν ότι τους απειλούσε ο Μικης Θεοδωράκης αλλα αυτό που τους απειλουσε πραγματικά, ήταν ο Μαρκουζε, που ειχε δειξει στους μηχανικους ελεγχου των μαζων, πως κατασκευαζεται ενας "Μικης Θεοδωράκης"
Ναι, ησαν καταδικασμενοι να ηττηθουν και μονον επειδη πολεμησαν λαθος αντιπαλο, με λαθος τροπο, σε λαθος χρονο!

Οπως και ο Οιδιπους, δεν πιστευω οτι ευθυνονται για την ηττα τους.
Εκαμαν οτι μπορουσαν.
Τουλαχιστον, οι ελαχιστοι εναπομειναντες Ελληνες, τους αναγνωριζουμε τις καλες τους προθεσεις...



ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ είπε...

ΕΧΕΙΣ ΞΕΦΥΓΕΙ

Ανώνυμος είπε...

Χρήστο με το ''ΕΧΕΙΣ ΞΕΦΥΓΕΙ'' πετάς τη μπάλα στην εξέδρα.
Το κείμενο κάπου το βρήκα και επειδή θεώρησα ότι λέει πολλές αλήθειες, το ανάρτησα.
Δεν είμαι οπαδός της Χούντας.
Αλλά έχω μάθει να μιλώ με επιχειρήματα αντικρούοντας θέσεις. Και εγώ αυτά που λέει το κείμενο δεν μπορώ να τα αντικρούσω. Εσύ μπορείς ?

Ανώνυμος είπε...

Γράψτε δικε σας σκέψεις απλές.Μην προσπαθείτε να ορίσετε τον διάλογο με κατεβατα διανοουμένων που ανακατεύουν τον ιδεολογικό χυλό τους.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ είπε...

Δε λεω για σενα ,λεω για τον προηγουμενο νοσταλγο !Εσυ κανεις λαθος που το γραφεις γιατι διαφημιζεις τη χουντα! το κειμενο εχει λαθη γιατι τα βλεπει ολα απο δεξια ! η αληθεια ειναι στη μεση ! τοτε το 67 ηταν ο μπρεζνιεφ και η εσσδ πηγαινε καλα οικονομικα ειδικα μετα το 53 εως 64 του χρουτσωφ που χαλαρωσε το σταλινικο καθεστως ! βεβαια το 68 ειχε και μαη και ανοιξη της πραγας !ο ψυχρος πολεμος ηταν στα πολυ φορτε του !αν ελεγες τοτε οτι η εσσδ θα διαλυθει καποτε θα σε λεγανε τρελο ! ο τραχανας αμα το ξερει ας το επιβεβαιωσει ! πουλησανε τη κυπρο για τους τουρκοαμερικανους και γελοιοποιηθηκανε τελειως . κανονικα επρεπε να εκτελεστουν !

Ανώνυμος είπε...

Είναι δυνατόν να κυκλοφορούν έμβια όντα με λογική τέτοια,όταν τα δόγματα έχουν περάσει στην σφαίρα της ψυχιατρικής.
Σήμερα που προγραμματίζεται εποικισμός στον Άρη,υπάρχουν νηπιωδη μυαλά συνδημοτών να αναφέρουν ονόματα συνδεδεμένα με τον αυταρχισμό.Ευτυχως που
είναι λίγοι και γραφικοί.Αντι να διοχετευσουν την πληθωρική ενέργεια τους
στην υδροπονία με την ντομάτα,ασχολούνται με τον Μαρκούζε και τον Μπρέζνιεφ.
ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΑΤΟΙ

Ανώνυμος είπε...

Το πραγματικό ερώτημα είναι "ποιος" τα πούλησε. Ο βασιλιάς, οι δικτάτορες ή κάποιοι άλλοι; και μη μου πεις οι Αμερικανοί. Κανένας δεν μπορεί να πουλήσει τίποτα σε ξένη χώρα χωρίς βοήθεια εκ των έσω. Σύμπτωση ότι με το πολυτεχνείο έπεσε απλά ο Παπαδόπουλος και όχι η δικτατορία; σύμπτωση ότι μόλις έπεσε ο Παπαδόπουλος έφυγε και η Κύπρος; σύμπτωση και η υπόθεση Παναγούλη κι ότι οι διοργανωτές των γεγονότων του πολυτεχνείου κυβερνούν από τότε μέχρι σήμερα; σαν πολλές συμπτώσεις δε μαζεύονται;

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου όποιος δεν έχει ζήσει κομμουνισμό δεν έχει ιδέα τι θα πει δικτατορία και τρόμος.

Ανώνυμος είπε...

Εναν Πολ Ποτ θελουν οι ελληνες αριστεροι για να βιωσουν αυταρχισμο,αλλα τοτε θα ειναι αργα,
ο Βελουχιωτης ηταν Αρσακειαδα μπροστα του.