Περί Δημοσίου Χώρου / Διαλόγου και «Χρήσιμων Ηλιθίων»

Αναρτήθηκε από… kamena voyrla blogger

Γράφει ο Οικονομολόγος Γιάννης Σκούφιας –  28/10/2018

Ο δημόσιος χώρος είναι ο βιότοπος του ανθρώπου που θέλει να γίνει ΠΟΛΙΤΗΣ.

Είναι το γυμναστήριο που μετατρέπει το πλήθος σε δήμο. Δημόσιος χώρος είναι ο κάθε χώρος όπου συναντιούνται οι πολίτες [καφενείο, blog, …].

Στο χώρο αυτόν πρέπει να γίνεται η πολιτική σύγκρουση, που οφείλει να είναι ανελέητη και εξαντλητική. Και πάντα στη βάση επιχειρημάτων. Και πάντα με στόχο το δημόσιο καλό.0

Το κοινό καλό. Το κοινό όφελος.

Από αυτή τη πολιτική διαπάλη και από την επαφή με τις σκέψεις, τις γνώσεις και τις εμπειρίες των ΑΛΛΩΝ πρέπει να γινόμαστε όλοι και πιο πλούσιοι πνευματικά και πιο έμπειροι πολιτικά. Πιο ανεξάρτητοι πνευματικά και πολιτικά. Και όχι υποτελείς σε πρόσωπα, ιδιοτέλειες και ---ισμούς.

Πως όμως πρέπει να γίνεται αυτό ώστε πράγματι να ωφελούμαστε και όχι να ζημιωνόμαστε;

·        Όποιος μιλάει ΣΩΣΤΑ στον δημόσιο χώρο, μας ευεργετεί όλους. Ευεργετεί όλους που τον ακούμε. Μας ωφελεί. Μας κάνει να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι.

·        Όποιος μιλάει με φανατισμό, υπεροψία, επίκληση αυθεντίας, περιφρόνηση, βρισιές, …  μας ζημιώνει όλους. Διότι ακυρώνει την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, το ΛΟΓΟ, άρα και την ΛΟΓΙΚΗ. Την ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ. Τη ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ. Διότι η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και ο ΛΟΓΟΣ – ΛΟΓΙΚΗ, είναι το μόνο μέσο που έχει μια ομάδα ανθρώπων στη διάθεσή της όταν αναζητεί να βρει μια λύση στα προβλήματά της.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκφράσουμε την πολιτική μας αντίθεση, ακόμα και δυσαρέσκεια, προς έναν συνομιλητή μας. Κι έχουμε υποχρέωση, προς τους άλλους που μας παρακολουθούν, να διαλέγουμε τον καλύτερο τρόπο. Όχι τον χειρότερο. Αν θα γίνουμε καλύτεροι, θα γίνουμε μεταξύ μας καλύτεροι. Ο ένας από τον άλλον. 

Γι’ αυτό πρέπει να περιφρουρούμε τον δημόσιο χώρο.

Είναι ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ χώρος. Είναι χώρος εκπαίδευσης και μαθητείας ΟΛΩΝ ΜΑΣ.

Μέσα, όμως, στο δημόσιο χώρο κυκλοφορούν και ΨΩΝΙΑ, ΕΜΠΑΘΕΙΣ, ΕΓΚΑΘΕΤΟΙ και  ΒΑΛΤΟΙ. Αυτοί δεν ενδιαφέρονται για το κοινό καλό. Εξυπηρετούν όλοι μια ιδιοτέλεια, διαφορετικής βέβαια σύστασης.

Για το κοινό καλό μπορεί να ενδιαφέρεται κάποιος που μπορεί να έχει την ίδια ή την αντίθετη γνώμη στον βαθμό που την εκφράζει χωρίς προσβολές, βρισιές, φανατισμούς, αξιώσεις αυθεντίας (δεν είσαι έλληνας ρε εσύ!), περιφρόνηση  (είστε όλοι μαλάκες!) …

Ο δημόσιος χώρος είναι ο βιότοπος του ανθρώπου που θέλει να γίνει ΠΟΛΙΤΗΣ.

Ο δημόσιος χώρος με ποιότητα γεννάει πολίτες. Με επάρκεια. Με αξιώσεις. Με γνώσεις. Με κριτική σκέψη. Γυμνασμένους στην πολιτική σύγκρουση. 

Έτοιμους για να συγκροτήσουν ΔΗΜΟ, με την αρχαία ελληνική έννοια. 

Ο ΔΗΜΟΣ είναι ο εφιάλτης όλων των «αυτόκλητων σωτήρων» οι οποίοι για να πετύχουν τους σκοπούς τους χρησιμοποιούν τα ΨΩΝΙΑ, τους ΕΜΠΑΘΕΙΣ, τους ΕΓΚΑΘΕΤΟΥΣ και τους ΒΑΛΤΟΥΣ δηλ. τους ΧΡΗΣΙΜΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ!

Αυτούς πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να τους απομονώνουμε και να τους περιορίζουμε.

Διαφορετικά ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ. Γίνονται περισσότεροι δια της μιμήσεως. 

----------------------------

ΥΣΤ :  Τι σημαίνει να είσαι ή να γίνεσαι «Χρήσιμος Ηλίθιος»;

Απλά γίνεσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης πιστεύοντας και υπηρετώντας έναν σκοπό που καπελώνουν άλλοι και που απλά σε ανέχονται για όσο τους προσφέρεις τις υπηρεσίες σου, ενώ όταν πάψουν να σε χρειάζονται παίρνεις πόδι. Πρόκειται δηλ. για άτομα που είναι δουλοπρεπείς [Ορντινάντσες]  υποκύπτουν στη σαγήνη της εξουσίας [Αρχολίπαροι] και της δημοσιότητας [Σπουδαρχίδες] και στο τέλος γίνονται και άχρηστοι !

«««««««««««««««