“Συγκρούστηκαν” ντελιβεράς και σερβιτόρα στην παραλιακή στα Καμένα Βούρλα!
Αναρτήθηκε από… kamena voyrla blogger
Ένας δρόμος με συνεχή κίνηση πεζών και τροχοφόρων.
Μάλιστα πολλοί οδηγοί αναπτύσσουν υψηλές για το σημείο, ταχύτητες αφού γνωρίζουν ότι υπάρχει ελλιπής αστυνόμευση και που και που περνάει κανένα περιπολικό χωρίς όμως να ελέγχει τους διερχόμενους οδηγούς.
Σήμερα λίγο πριν τις 3 το μεσημέρι κι ενώ οι σερβιτόροι έτρεχαν συνεχώς για να σερβίρουν τους πελάτες τους, την ίδια ώρα νεαροί δικυκλιστές που εργάζονται ως ντελιβεράδες κινούνταν στον ίδιο δρόμο για να προλάβουν να παραδώσουν τις παραγγελίες τους.
Ενας από αυτούς με το δίκυκλο του πήγαινε παραγγελία ενώ η νεαρή κοπέλα με το δίσκο στο χέρι έσπευδε να σερβίρει τους πελάτες γνωστού καταστήματος της παραλιακής οδού προς την θάλασσα.
Το μηχανάκι έπεσε επάνω στην κοπέλα την παρέσυρε και κατά σύμπτωση και οι δύο χτύπησαν μεταξύ τους τα κεφάλια τους, αναφέρουν ανεπίσημες διαρροές από αρμόδιες πηγές.
Κλήθηκε το ΕΚΑΒ που μετέφερε και τα δύο άτομα στο Νοσοκομείο Λαμίας.
Η κατάσταση του δικυκλιστή κρίνεται σοβαρή αλλά όχι ανησυχητική, η κοπέλα είναι πιο ελαφρά.
lamiafm1.gr
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ας μας πληροφορήσει κάποιος από τους εργοδότες τους, για την υγεία των παιδιών.
Αμα ενδιαφέρεσαι τόσο πολύ τραβα και ρωτα κουτσομπόλα
Ποιος θα μας πει αν το παγωτατζίδιο είναι νόμο τόσο σαν κατάστημα όσο και σαν επέκταση στο συντριβάνι;
Ένας χώρος για ολο τον κόσμο εκμεταλλεύεται παρατύπως από ιδιώτη κε Συκιώτη. Οσο για τους εργαζόμενους στα Καμένα που κινδυνεύουν να σκοτωθούν στην παραλιακή που πηγαινοέρχονται ανάμεσα στα αυτοκίνητα είναι αλήθεια ασφαλισμένοι κανονικά όλοι-όλες;
Η τροχαία γιατί δεν γράφει τα αμάξια που σταματούν μπροστά στο κατάστημα εμποδίζοντας όσους κατεβαίνουν από το δημοτικό πάρκιν;
Νίκος Τσιφόρος.
Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες. Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα. Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις. Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα, και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στην λεκάνη του καμπινέ. Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί είναι φρέσκο και δεν τούγινε τίποτα. Πούν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του; Πούναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι. Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε.
Νίκος Τσιφόρος | ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ»
Δημοσίευση σχολίου