Τόνια Αντωνίου - Να καταπιαστεί η κυβέρνηση με τα δύσκολα...

Αναρτήθηκε από… kamena voyrla blogger

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 15-7-2010

Να καταπιαστεί η κυβέρνηση με τα δύσκολα και να αντιμετωπίσει ριζικά το τεράστιο πρόβλημα του σκανδάλου της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης και το πρόβλημα της εισφοροδιαφυγής, της μαύρης και της αδήλωτης εργασίας, που στερούν τεράστιους πόρους από το σύστημα και παράγουν ανισότητες, ζήτησε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Τόνια Αντωνίου σε ομιλία της στη βουλή αναφερόμενη και στα δύο νομοσχέδια της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, τα οποία χαρακτήρισε νομοσχέδια έκτακτης ανάγκης, λόγω του δημοσιονομικού προβλήματος και της προσφυγής στο μηχανισμό δανεισμού. Η βουλευτής επισήμανε ότι εάν αυτά τα δύο προβλήματα αντιμετωπιστούν, τότε θα μπορέσουν να αρθούν πολλά από τα άδικα και σκληρά μέτρα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, σύμφωνα και με τη δέσμευση του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης για επανεξέτασή τους. Η κ. Αντωνίου ζήτησε επίσης από την κυβέρνηση να υπάρξει δίπλα στο Μνημόνιο που έχουμε υπογράψει με τους δανειστές μας κι ένα άλλο Μνημόνιο Ανάπτυξης και Κοινωνικής Συνοχής.

Ολόκληρη η ομιλία της κ. Αντωνίου έχει ως εξής:[.....]

«Η σημερινή συζήτηση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων είναι συνέχεια της συζήτησης για το ασφαλιστικό του ιδιωτικού τομέα, το οποίο ήδη ψηφίσαμε, αφού τα δύο αυτά νομοσχέδια διαμορφώνουν μαζί το ενιαίο πλαίσιο μεταρρυθμιστικής παρέμβασης στο ασφαλιστικό σύστημα. Στόχος αυτής της παρέμβασης είναι να διασφαλιστεί η άμεση βιωσιμότητα, αλλά και το μέλλον του ασφαλιστικού συστήματος, το οποίο είναι στα όρια της κατάρρευσης.
Γενική μου εκτίμηση είναι ότι και τα δύο νομοσχέδια αποτελούν νομοσχέδια έκτακτης ανάγκης, λόγω του τεράστιου δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και της αναγκαστικής προσφυγής στο μηχανισμό στήριξης. Αυτός ακριβώς ο έκτακτος χαρακτήρας καθιστά τα νομοσχέδια σε πολλά σημεία άδικα, όπως αναγνώρισε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, σκληρά και κοινωνικά επώδυνα. Είναι μέτρα που θίγουν τους ήδη συνταξιούχους, και πολύ περισσότερο τη γενιά μου και τις γενιές που ακολουθούν.
Από την άλλη πλευρά όμως όλοι μας αντιλαμβανόμαστε, ότι το ασφαλιστικό είχε και έχει ανάγκη μεταρρύθμισης και εξορθολογισμού του.
Και πράγματι τα δύο νομοσχέδια περιέχουν πολλά στοιχεία εξορθολογισμού και αντιμετώπισης των στρεβλώσεων.
Ειδικότερα με το παρόν νομοσχέδιο
1. Καθιερώνεται ενιαίο ασφαλιστικό καθεστώς σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Και αυτό είναι ένα δίκαιο μέτρο.
2. Μέτρο εξορθολογισμού είναι η υπαγωγή στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ των υπαλλήλων που εισέρχονται από το 2011 στο δημόσιο τομέα.
3. Δίκαιο μέτρο είναι ότι βελτιώνεται και για τους ασφαλισμένους του Δημοσίου, ο υπολογισμός της σύνταξής τους με βάση τις διατάξεις περί διαδοχικής ασφάλισης
4. Όσον αφορά τις αναπηρικές συντάξεις, είναι μέτρο εξορθολογισμού ότι στο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), θα υπάγονται από το 2011 και οι ασφαλισμένοι του Δημοσίου ενώ ταυτόχρονα καταργούνται όλες οι Επιτροπές πιστοποίησης αναπηρίας που λειτουργούν σήμερα στις νομαρχίες και το Δημόσιο, με εξαίρεση τις ένοπλες δυνάμεις.

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα του ασφαλιστικού δεν είναι οι δαπάνες των ταμείων για τις συντάξεις, τις οποίες έχουν βάλει στο στόχαστρο τα δύο νομοσχέδια. Μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό είναι η εισφοροδιαφυγή, και ακόμα μεγαλύτερο, το μέγιστο θα έλεγα, είναι οι δαπάνες για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που έχουν φτάσει πλέον σε ασύλληπτα ύψη και συνιστούν τεράστιο σκάνδαλο και όργιο διαφθοράς, διαπλοκής και διακίνησης μαύρου χρήματος. Το 2009, την τελευταία χρονιά διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η υπέρβαση και μόνο της φαρμακευτικής δαπάνης, πέρα από τις αρχικές προβλέψεις του προϋπολογισμού, ξεπέρασε τα 2,7 δις ευρώ. Μιλάμε για τερατώδη ποσά. Μιλάμε για τον απόλυτο εκτροχιασμό των δαπανών.Την ίδια στιγμή η εισφοροδιαφυγή και η μαύρη εργασία ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, με την συνειδητή και συστηματική απαξίωση και διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους. Εάν σε αυτά προσθέσουμε το τεράστιο σκάνδαλο των ομολόγων, τις ρυθμίσεις του νόμου Πετραλιά, που φόρτωσαν στα ταμεία τα χρέη εργοδοτών, όπως οι τράπεζες, και πολλά άλλα, καταλαβαίνουμε πόσο ισχυρή ήταν η πισώπλατη μαχαιριά που δόθηκε τα προηγούμενα έξι χρόνια στο ασφαλιστικό σύστημα.
Στην παρούσα συγκυρία αντιλαμβάνομαι ότι υποχρεώθηκε η κυβέρνηση να καταφύγει στον εύκολο τρόπο και να περικόψει τις δαπάνες για τις συντάξεις, ώστε να πετύχει το στόχο της άμεσης μείωσης του ελλείμματος, προκειμένου να εκταμιεύσουμε τις δόσεις του δανείου για να μπορέσουν να πληρωθούν και οι συντάξεις. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι ορισμένα από αυτά τα μέτρα είναι έκτακτα και πρέπει να είναι περιορισμένης χρονικής διάρκειας. Το μεγάλο στοίχημα όμως για την κυβέρνηση είναι να καταπιαστεί με τα δύσκολα και να αντιμετωπίσει ριζικά το τεράστιο πρόβλημα της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης και το πρόβλημα της εισφοροδιαφυγής, της μαύρης και της αδήλωτης εργασίας, που στερούν τεράστιους πόρους από το σύστημα και παράγουν ανισότητες.
Αυτά λέγαμε τόσα χρόνια, γι’ αυτά δεσμευτήκαμε προεκλογικά και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Όσον αφορά ειδικότερα το πρόβλημα της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης, πρέπει να πούμε ότι δεν αντιμετωπίζεται με μια αγορανομική διάταξη για τη μείωση των τιμών των φαρμάκων και μόνο.
Η αγορά και τα κυκλώματα που λυμαίνονται το χώρο μπορούν να βρουν άλλους τρόπους και άλλες υπόγειες διαδρομές για να αναπληρώσουν τα κέρδη τους, όσο έχουν απέναντί τους ένα κράτος που ανέχεται: το τεράστιο όργιο της υπερ-συνταγογράφησης, την τεράστια απάτη των χιλιάδων πλαστών βιβλιαρίων και την πληγή των μαϊμού συντάξεων. Το πρόβλημα αυτό δεν είναι τεχνικό. Είναι κατεξοχήν πολιτικό και συνδέεται με τη διακίνηση μαύρου χρήματος. Από την επίλυση αυτού του προβλήματος θα κριθεί αποφασιστικά, εάν το πολιτικό σύστημα θα ανακτήσει την αξιοπιστία του στα μάτια των πολιτών ή θα απαξιωθεί ολοκληρωτικά. Με αυτή την έννοια τα σημερινά μέτρα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η ολοκλήρωση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Είναι ένα πρώτο βήμα, μέσα στα σημερινά ασφυκτικά πλαίσια των όρων της τρόικας, προκειμένου να δοθεί ο χρόνος για να πάμε σε ουσιαστική εξυγίανση, την οποία δεν γίνεται να πληρώνουν οι ασφαλισμένοι στο διηνεκές. Εκεί είναι οι λύσεις στο πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος που εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα και το μέλλον του και όχι στις τσέπες των συνταξιούχων.
Θεωρώ επομένως πολύ σημαντική τη δέσμευση του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, ότι εάν πετύχει ο αγώνας στα μέτωπα της διαφάνειας και της αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων, τότε θα επανεξεταστούν τα σημερινά μέτρα. Όμως για να πετύχει αυτός ο αγώνας πρέπει πρώτα να ξεκινήσει. Το πάρτυ στο χώρο της υγείας πρέπει να τελειώσει και να τελειώσει άμεσα. Γι’ αυτό η κυβέρνηση, οφείλει στο εξής να δημιουργήσει το αντίβαρο για να αρθούν ορισμένα από τα άδικα μέτρα και ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι:
- Σύγκρουση με το μαύρο χρήμα
- Ηλεκτρονικές υποδομές και ηλεκτρονική συνταγογράφηση
- Σύγχρονη διοίκηση και ασφαλώς
- Διοικήσεις στα, ακέφαλα σήμερα, ταμεία
Μίλησα για άρση ορισμένων άδικων μέτρων και όχι όλων. Γιατί δυστυχώς δεν μπορεί να αρθεί το μέτρο της βίαιης προσαρμογής στο θέμα της εξίσωσης των ορίων ηλικίας αντρών και γυναικών.

Αυτό το μέτρο μάς έχει επιβληθεί με καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, για την οποία έχει αποκλειστική ευθύνη η Νέα Δημοκρατία, που δεν έδωσε καμία μάχη για να υπάρξει ομαλή προσαρμογή, σε βάθος χρόνου, με συνυπολογισμό των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής κοινωνίας.
Κλείνοντας, θα ήθελα να απευθυνθώ προς την κυβέρνηση και να πω ότι υπάρχει και άλλο ένα μεγάλο στοίχημα για μας και τη χώρα.
Να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε κι ένα άλλο Μνημόνιο δίπλα στο Μνημόνιο των δανειστών μας. Ένα Μνημόνιο Ανάπτυξης και Κοινωνικής Συνοχής.
Θέλω όμως να απευθυνθώ και στους συναδέλφους της Αριστεράς και να τους πω μια κουβέντα:
Προοδευτική πολιτική είναι να αναγνωρίζεις την πραγματικότητα που αντιμετωπίζεις απέναντί σου και να προσπαθείς να την αλλάξεις προς όφελος του πολίτη.
Προοδευτική πολιτική δεν είναι να αρνείσαι να δεις την πραγματικότητα.