Η Παρακμή στα ΚΒ: Πολιτική χωρίς Πυξίδα

Επιστολή αναγνώστη

Στην καθημερινότητα των ΚΒ επικρατεί μια συστημική παρακμή, ντυμένη με τα ρούχα της τοπικής δημοκρατίας. Ο θεσμός του Δήμου τελεί υπό αμφισβήτηση, οι επαγγελματικές ομάδες βράζουν, οι δημότες παραμένουν αμήχανοι, ενώ οι υπηρεσίες αδυνατούν να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη.

Όλα λειτουργούν μέσα σε ένα σοσιαλιστικό περιτύλιγμα διαμαρτυρίας, χωρίς ουσία και κατεύθυνση. Αντί για πολιτική σκέψη, επικρατεί πολιτική καρικατούρα. Και όταν το καφενείο μετατρέπεται σε τεχνικό συμβούλιο, τότε η γελοιοποίηση δεν είναι σάτιρα — είναι πραγματικότητα.

«Όπου λείπουν οι άριστοι, περισσεύουν οι πρόθυμοι»
— Πλάτων

Ποιος εγγυάται σήμερα ότι ο “δικαιωματιστής” είναι καλύτερος από τον “διαχειριστή”; Ποιος αποφασίζει για κρίσιμα ζητήματα με σοβαρότητα; Ποια θεσμική διαδικασία λειτουργεί ανεπηρέαστη από προσωπικά συμφέροντα ή εγωκεντρικές φιλοδοξίες;

Το Δημοτικό Συμβούλιο, αντί να ηγείται, σέρνεται. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με όρους αυθαιρεσίας ή συμφεροντολογίας. Η αντιπολίτευση σιωπά, ή όταν μιλά, μιμείται αυτά που κάποτε κατήγγειλε. Και οι ικανοί — όσοι έχουν γνώση και αίσθηση μέτρου — σιωπούν από αηδία ή αδιαφορία.

«Το τίμημα της αδιαφορίας για τα κοινά είναι να σε κυβερνούν οι κατώτεροι σου.»
— Πλάτων

Ο τόπος δεν πάσχει μόνο από λάθος πρόσωπα. Πάσχει από έλλειψη ουσίας, από απώλεια αξιών, από έλλειμμα ηγεσίας. Το πρόβλημα είναι φιλοσοφικό — δεν αφορά απλώς τη διαχείριση του παρόντος, αλλά την ανικανότητα να στοχαστούμε το μέλλον.

«Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον που μπορεί να αρνηθεί την πραγματικότητα – και το μόνο που μπορεί να την αλλάξει.»
— Αλμπέρ Καμύ

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν:
Αν υπήρχαν τρία ίδια ΚΒ, ένα εδώ, ένα στην Παλαιστίνη κι ένα στην Ελβετία — σε ποιο από τα τρία θα ευδοκιμούσε περισσότερο η οργάνωση, η αξιοκρατία, η προκοπή;

Η απάντηση ίσως να μην δείχνει πού είμαστε, αλλά ποιοι είμαστε.

Κρίτων