Οι Κρίσεις Πανικού μιας Μετανάστριας

Γενικά είμαι ήρεμος άνθρωπος. Όχι πολύ αισιόδοξη αλλά γενικά προσπαθώ να βλέπω και να αντιμετωπίζω τα πράγματα όσο γίνεται, αντικειμενικά, λογικά και ψύχραιμα. Όμως τις τελευταίες μέρες έχω αρχίσει να χάνω τον έλεγχο. Έτσι στα ξαφνικά με πιάνουν κάτι κρίσεις πανικού, έχω την εντύπωση ότι έρχεται το τέλος του κόσμου και σκέπτομαι μήπως πρέπει να ετοιμάσω μια τσάντα με τα απαραίτητα, just in case.

Αφού περάσουν λίγες στιγμές, συνειδητοποιώ το παράλογο του πράγματος, παίρνω μερικές βαθιές ανάσες 1…..2….3… και σιγά –σιγά ηρεμώ. Προχθές λοιπόν αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο. Πρέπει να βρω την αίτια του προβλήματος. Αρχικά σκέφτηκα την κλιματική αλλαγή (global warming). Ίσως η επαγγελματική και ακαδημαϊκή μου ενασχόληση με το climate change, να με έχει επηρεάσει. Αλλά πάλι, ασχολούμαι με αυτό το θέμα τα τελευταία 10 χρόνια, και ναι, είναι σοβαρά τα πράγματα, και ανησυχώ, αλλά όχι τόσο ώστε να με πιάνουν κρίσεις πανικού.

Άλλη ήταν η αιτία. Άρχισα λοιπόν να καταγράφω την μέρα μου, τι κάνω, τι διαβάζω, τι ακούω, που πάω κ.λ.π. Το βράδυ έκανα καταγραφή και ανάλυση των δεδομένων και μετά από ώρες εξαντλητικής εργασίας, οι κόποι μου ανταμείφτηκαν, και ως άλλος Αρχιμήδης εφώναξα ΕΥΡΗΚΑ.

Το ραδιόφωνο και συγκεκριμένα το Ελληνικό ραδιόφωνο. Λίγο η κρίση, λίγο τα παράπονα συγγενών και φίλων, λίγο η νοσταλγία και η ανησυχία για τα πάτρια εδάφη, τις τελευταίες μέρες αποφάσισα να παρακολουθήσω λίγο πιο εντατικά τι γίνεται στην Ελλάδα. Τηλεόραση δεν έχουμε, ιντερνέτ όμως έχουμε, και έτσι κάθε πρωί επέλεγα έναν σταθμό, διαφορετικό κάθε μέρα, και άκουγα. Τα νέα, μερικές κριτικές και σχόλια από δημοσιογράφους και συνεντεύξεις από πολιτικούς. Καμιά ώρα το πολύ, διότι … έχουμε και άλλες δουλειές.

Και όμως αυτή η ώρα ήταν αρκετή να με κάνει κουρέλι. Από τους δημοσιογράφους/αναλυτές μέχρι τους πολιτικούς η εντύπωση που αποκομίζεις είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Δεν αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι σοβαρά, και βεβαία είναι, αλλά άλλο το «είναι σοβαρά τα πράγματα, και πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση άμεσα» άλλο το γίναμε Kabul. Έλεος βρε παιδιά. Έλεος.

Λιγότερη υπερβολή, και περισσότερη ψυχραιμία, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Και ας βρεθεί τέλος πάντων κάποιος –ένας - πολιτικός να είναι ειλικρινής και σοβαρός. Ακούω τους Ν.Δ. και μένω με την εντύπωση ότι όλα είναι καλά και ανθηρά σ’ αυτήν την χώρα, ακούω τους ΠΑΣΟΚ και θέλω να γίνω Σουλιώτισσα να γλιτώσω από το χειρότερο που προβλέπουν να έρχεται - αν δεν γίνουν βέβαια εκλογές, γιατί αν γίνουν και έρθουν αυτοί στην εξουσία θα ξαναγίνουμε μια χώρα ονειρεμένη και η Αθήνα μια πόλη μαγική.

ΕΛΕΟΣ. ΕΛΕΟΣ.

Και μέσα σ’ αυτόν τον παραλογισμό της πολιτικής και των ΜΜΕ οι Έλληνες βασανίζονται και από τα καθημερινά προβλήματα.

Θύμωσαν, ακούγεται, οι σεβαστοί καλόγεροι στο Άγιο Όρος με το άρμα του Εφραιμ στο καρναβάλι της Πάτρας και προσπαθούν να εμποδίσουν την εμφάνισή του στην παρέλαση διότι λένε, είναι ασέβεια να κοροϊδεύουμε τα ιερά και τα όσια, που ο Εφραιμ έκανε ότι μπόρεσε ώστε να γίνουν λίγο πλουσιότερα.

Πάντως, αν γίνει δημοψήφισμα, εγώ ψηφίζω υπέρ της παρελάσεως, για τους γνωστούς λόγους………. δημοκρατία, ελευθερία της έκφρασης και γνώμης κ.λ.π

Εντάξει, ας πούμε ότι μπορώ (με κάποια μικρή δυσκολία, το ομολογώ) να αποδεχτώ το γεγονός ότι η Βουγιουκλάκη και ο Λαζόπουλος είναι μέσα στην λίστα των 100 πιο σημαντικών Ελλήνων, αλλά και ο Γ. Παπαδόπουλος, ο δικτάτορας, μέσα βρε παιδιά?
ΕΛΕΟΣ, θα με ξαναπιάσουν οι κρίσεις πανικού. Και από όσο γνωρίζω, μπορεί να κάνω και λάθος η γυναίκα, ο Κωνσταντίνος ο Μέγας ήταν Ρωμαίος όχι Έλληνας.

Το ραδιόφωνο το σταμάτησα και ήδη νιώθω καλύτερα, Από δω και πέρα, ενημέρωση μόνο από τα blogs.

Επιστροφή στην αρχική σελίδα