17 Νοεμβρίου 2008

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ !!!

Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

14 Νοέμβρη 1973.
Οι φοιτητές της Αθήνας καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο. Σύνθημά τους: ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

Ώρα 7 μ.μ.
από 1500 φοιτητές πάρθηκε η απόφαση « να μείνουμε απόψε στο Πολυτεχνείο».
Συγκροτείται Συντονιστική Επιτροπή απ΄ όλες τις σχολές και επιβάλλει έλεγχο σε ανεύθυνα συνθήματα και μεταδίδει τα δικά της από μεγάφωνα και το μικρό πομπό, αλλά και συγκεντρώνει τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Γύρω στο Πολυτεχνείο και χιλιάδες αδούλωτοι Έλληνες τούς συμπαραστέκονται.

15 Νοέμβρη 1973.
Γέμισαν τα κτίρια του Πολυτεχνείου και το προαύλιο από φοιτητές και απέξω δεκάδες χιλιάδες λαού και μαθητών, που έρχονται κατευθείαν από τα σχολεία τους, φέρνοντας στους ελεύθερους και μαχητικούς φοιτητές όλο και περισσότερα τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Εκλέγεται Συντονιστική Επιτροπή που συμμετέχουν και δυο εργάτες, και σε ανακοίνωση της λέει: η εκδήλωση του Πολυτεχνείου είναι αντιφασιστική και αντιμπεριαλιστική.
Λειτουργεί νέος πομπός, που τώρα ακούγεται σ’ όλη την Αττική.

Υπερηφάνεια και συγκίνηση κατέχει όλους τους Έλληνες που τ’ ακούνε:
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό…Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…»

Στη Θεσσαλονίκη και Πάτρα οι φοιτητές καταλαμβάνουν τα Πανεπιστημιακά κτίρια. Οι αγρότες από τα Μέγαρα ξεκινούν για την Αθήνα. Στο Αιγάλεω γίνονται επαναστατικές εκδηλώσεις και ακολουθούν τέτοιες στις συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά. Όλη η Ελλάδα συμπαρίσταται στους ελεύθερους αγωνιζόμενους φοιτητές.

16 Νοέμβρη 1973.
Πάνω από 150.000 άνθρωποι είναι γύρω από το Πολυτεχνείο και βροντοφωνάζουν με τους ελεύθερους φοιτητές «Κάτω η χούντα, η χούντα θα πέσει απ’ το λαό».

Ώρα 7 και μισή μ.μ.
Ο δικτάτορας δίνει διαταγή να χτυπηθεί πρώτα η λαοθάλασσα, που είναι γύρω στο Πολυτεχνείο. Δακρυγόνα πέφτουν συνεχώς και κάνουν αφόρητη την ατμόσφαιρα. Ο λαός ανάβει φωτιές και τα εξουδετερώνει. Τώρα σφυρίζουν σφαίρες και οι πρώτοι νεκροί πέφτουν μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο. Ο λαός στήνει οδοφράγματα, δεν υποχωρεί, παλεύει άοπλος, παραμένει στη θέση του.

Ώρα 12 τη νύχτα
μπαίνει στην Αθήνα στρατός και τανκ και καταλαμβάνουν επίκαιρες θέσεις.

17 Νοέμβρη 1983, ώρα 2 πρωινή.
Τα τανκ πλησιάζουν το Πολυτεχνείο.«Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας» φωνάζουν οι φοιτητές και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός καταγγέλλει στον Ελληνικό λαό την ανίερη πράξη του δικτάτορα.

Ώρα 3 πρωινή.
Ένα τανκ γκρεμίζει τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου κι ας είναι στα κιγκλιδώματα φοιτητές. Ρίχνονται ριπές. Στρατός και αστυνομικοί μπαίνουν στο προαύλιο. Οι φοιτητές προσπαθούν να φύγουν, αλλά δέχονται άγριες επιθέσεις. Πολλοί φαντάροι προστατεύουν και βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά τους κυνηγούν οι γενίτσαροι. Πολλοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ε.Σ.Α όπου βασανίζονται φρικτά.
Οι οδομαχίες συνεχίζονται γύρω από το Πολυτεχνείο μέχρι το πρωί.

Ώρα 11 π.μ.
επαναφέρεται στρατιωτικός νόμος.Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αρχή για το τέλος τους.
Ο νέος δικτάτορας ανοίγει το δρόμο για τη διχοτόμηση της Κύπρου.Ο ξεσηκωμός του λαού και το εθνικό έγκλημα γκρεμίζουν τη δικτατορία και ξαναγυρίζει η Λευτεριά κα η Δημοκρατία.

Η οργή του λαού ενάντια στους φασίστες φάνηκε με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Εκεί τα αδούλωτα νιάτα- φοιτητές και μαθητές- ενώθηκαν με το λαό και ύψωσαν το κορμί και την ψυχή τους απέναντι στα τανκ για τη Λευτεριά, τη Δημοκρατία και για την Εθνική
Ανεξαρτησία.

Ευχαριστούμε το www.thranio.gr
© Copyright http://www.thourio.gr/




Επιστροφή στην αρχική σελίδα

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος12:30 π.μ., Νοεμβρίου 18, 2008

    Κώστας Γεωργάκης

    Ετών 22 ο Κώστας Γεωργάκης, φοιτητής της Γεωλογίας από την Κέρκυρα, που αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 στη Γένοβα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας (1967-1974). Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1948 και ήταν μέλος της ΕΔΗΝ, της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου.
    Τον Ιούλιο του 1970 αποκάλυψε με ανώνυμη συνέντευξη σε εφημερίδα ότι η Χούντα των Αθηνών είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία με στόχο την εύρεση των 'Δημοκρατικών' φοιτητών. Η ταυτότητά του γρήγορα έγινε γνωστή και ο ίδιος φοβούμενος για την τύχη της οικογένειάς του στην Ελλάδα αποφάσισε να κάνει μια εντυπωσιακή ενέργεια, που θα προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα. Νωρίς το πρωί στις 19 September 1970, ο Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε στην πλατεία Ματεότι (Matteotti square) στην Γένοβα σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της δικτατορικής κυβέρνησης του Γεώργιου Παπαδόπουλου.
    Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων:
    «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα».
    «Δεν αντέχω άλλο μετά τρία χρόνια βίας»
    «Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο»
    Το γράμμα αυτό και πάμπολλα άλλα στοιχεία περιέχονται στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Γ. Παπούτση, «Το Μεγάλο Ναι. Υπόθεση Κώστα Γεωργάκη», εκδ. «Κωνσταντίνος»).
    Αφού τελείωσε το γράμμα, βγήκε από το σπίτι και με το 500αράκι Φιατάκι του, που είχε κολλημένη μια φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου στο παρμπρίζ του, έφτασε στις 3 τα ξημερώματα στην Πλατεία Μateoti της Γένοβας. Από το πορτ μπαγκάζ πήρε τρία μπουκάλια γεμάτα βενζίνη και ύστερα κατευθύνθηκε προς τα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε, στο οποίο στεγάζονταν τότε τα δικαστήρια της πόλης. Κάτω από τη μεγάλη στοά, άνοιξε τα μπουκάλια και έριξε τη βενζίνη στα ρούχα του. Μετά άναψε το σπίρτο...
    Εκείνη την ώρα στην πλατεία ήταν μόνο μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον έλληνα φοιτητή. Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του, ωστόσο ο Κώστας Γεωργάκης είχε ακόμη το κουράγιο να φωνάξει: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα». Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου δέκα ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή. Στο σημείο της θυσίας βρίσκεται μια μαρμάρινη επιγραφή για να βεβαιώνει, στα ιταλικά, πως «η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα», «per sempre», με γράμματα μεγάλα, να ξεχωρίζουν.
    Η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του στη γενέτειρά του με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Η πράξη του αφύπνισε τη διεθνή κοινή γνώμη για την κατάσταση στην Ελλάδα, που στέναζε κάτω από την μπότα των Συνταγματαρχών.

    Ο τάφος του Κώστα Γεωργάκη βρίσκεται στο Α' Δημοτικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας. Μια μικρή πλατεία της πόλης, κοντά στο σπίτι του, φέρει το όνομά του, ενώ έχει αναγερθεί ένα μνημείο προς τιμήν του με τα λόγια του στην επιγραφή «...Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο...» Μετά από την ανέγερση του αγάλματός του, ένα βράδυ κάποιο βάνδαλοι, προφανώς χουντικοί, γκρέμισαν το άγαλμα από την θέση του. Αποκαταστάθηκε σχεδόν αμέσως αλλά ευθύνες για την πράξη δεν αποδόθηκαν.
    Η θυσία του Κώστα Γεωργάκη δίκαια χαρακτηρίστηκε ως μια από τις κορυφαίες πράξεις αντίστασης εναντίον της Χούντας μαζί με την απόπειρα εναντίον του Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη και την εξέγερση του Πολυτεχνείου όπου θεωρήθηκε και προάγγελός της. Ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος απαθανάτισε τη θυσία του με τους στίχους από το ποίημά του «Η Θέα του Κόσμου»: «…ήσουν η φωτεινή περίληψη του δράματός μας…στην ίδια λαμπάδα τη μία, τ' αναστάσιμο φως κι ο επιτάφιος θρήνος μας…»

    O ανώνυμος έλληνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1:00 π.μ., Νοεμβρίου 18, 2008

    Πόσο πλανημένοι μπορεί να είμαστε όλοι μας??? Πως την έχουν παραπλανήσει την ιστορια... εεε???

    «Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό…Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…»
    ΠΟΙΟΙ ΕΚΦΩΝΟΥΣΑΝ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ??? ΕΕΕΕ??? ΞΕΡΕΤΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΦΩΝΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΤΟΝ ΤΑΝΚ??? ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ????

    «Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας»
    ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΑΝ ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ??? ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΚΟΥΦΟΙ... ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ??? ΕΕΕΕ???

    ΤΟ ΛΕΩ ΣΤΑ ΙΣΑ... ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΠΑΣΑΡΟΥΝ!!!

    ΤΕΛΟΣ... ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ!!!!! ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ????

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γεια σου φίλε σχολιαστή
========================
Σε παρακαλώ γράψε την άποψη σου χωρίς να χρησιμοποιείς υβριστικούς ή υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.

Δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά το ηλεκτρονικό σου ίχνος δεν είναι τόσο δυσδιάκριτο όσο νομίζεις, και ο ανώνυμος σχολιασμός παραμένει ανώνυμος μέχρι το όριο που σαφέστατα εγείρει θέμα συκοφαντικής δυσφήμισης προς άνθρωπο ή υβριστικού και υποτιμητικού μηνύματος.

Για να μην μακρηγορώ, τα ηλεκτρονικά ίχνη των σχολιαστών είναι στην διάθεση της κάθε αρχής που θα τα αναζητήσει, και τελικά είστε υπόλογοι σε αυτά που γράφετε εφόσον αυτά ξεφεύγουν από τα στενά όρια της κατάθεσης των απόψεων σας χωρίς να υβρίζετε και να προσβάλετε άλλους.

----------------------------
Οδηγίες
Γράψτε το σχόλιο σας, πληκτρολογήστε το νουμεράκι ή την φράση που βλέπετε, επιλέξτε την ταυτότητα που επιθυμείτε πχ ανώνυμος κάνοντας check στην ανάλογη επιλογή και στην συνέχεια κάντε click στο πορτοκαλί πλαίσιο για δημοσίευση.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Πρέπει να πληκτρολογήσετε υποχρεωτικά το νούμερο - κείμενο επαλήθευσης (Captcha) που βλέπετε κάτω από το σχόλιο σας, πριν την επιλογή της ταυτότητας σας, για να καταχωρηθεί το σχόλιο σας.