Επιστολή αναγνώστη
Αυτή η παρομοίωση μας βοηθά να εντοπίσουμε καλλίτερα τα προσόντα που θα πρέπει να έχουν οι υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, γιατί λογικά, δεν θα πρέπει να διαφέρουν από εκείνα των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Ανώνυμης Εταιρείας μας. Η επιλογή ενός Δημοτικού Συμβούλου, είναι παρόμοια με την επιλογή ενός μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Ανώνυμης Εταιρείας μας.
Εκτός της αυτονόητης τιμιότητας, η ύπαρξη "κοινού νου" είναι "εκ των ων ουκ άνευ". Ας προσέξουμε όμως, γιατί το πράγμα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ συνήθιζε να λέει: «Common sense is not as common as common people think» (ο κοινός νους δεν είναι τόσο κοινός όσο οι κοινοί άνθρωποι νομίζουν). Πίσω από αυτό το λογοπαίγνιο κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια.
H καταξίωση στον επάγγελμα του, η μόρφωση, η εμπειρία, το "βιογραφικό" του δηλαδή, είναι ένα εχέγγυο της ικανότητάς του να βλέπει τα πράγματα σφαιρικά, αντικειμενικά, ρεαλιστικά και σε βάθος. Να αναλύει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας λύσης και να προτείνει ή να εγκρίνει την καλλίτερη. Η επαγγελματική καταξίωσή του μαρτυρεί ότι έχει δώσει εξετάσεις στον επαγγελματικό στίβο και έχει κριθεί επιτυχών. Αυτό είναι απαραίτητο για να ανταποκριθεί, ενδεχομένως, στα όποια θεσμικά καθήκοντα του ανατεθούν, υπεύθυνος για ένα τομέα δράσης.
Είναι απαραίτητο να διαθέτει ανεξάρτητη προσωπικότητα και βούληση. Να έχει το θάρρος της γνώμης του. Το στοιχείο της αυτόβουλης γνώμης είναι πολύ σημαντικό. Να μιλά λιγότερο και να σκέφτεται περισσότερο. «Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας. Να προβάλλει τεκμηριωμένα την ενδεχόμενη αντίρρηση του στον αρχηγό της παράταξής του, αν δεν συμφωνεί με κάποια πρόταση ή ενέργειά του. Να διαμένει μόνιμα στον τόπο που φιλοδοξεί να εκλεγεί, ώστε να μπορεί να τον «πονάει» και να τον «νοιώθει» ολοκληρωτικά, πρωί-μεσημέρι-βράδυ.
Η ανεξάρτητη προσωπικότητα του συμβούλου (συμπολίτευσης ή αντιπολίτευσης) του επιτρέπει να εγκρίνει μια πρόταση, εφόσον την θεωρεί επωφελή, ακόμη κι αν προέρχεται από αντίπαλη παράταξη. Μια από τις πληγές των πολιτικών μας πραγμάτων είναι η απόρριψη οποιασδήποτε πρότασης, έστω και της άριστης, που προέρχεται από την αντίθετη πλευρά μόνο και μόνο επειδή προέρχεται από την αντίθετη πλευρά! Μπαίνει δηλαδή το μικροσυμφέρον του "εγώ" πάνω από το συμφέρον του συνόλου.
Το ειλικρινές και συνεχές (όχι περιστασιακό) ενδιαφέρον για τον τόπο του και το υψηλό αίσθημα καθήκοντος και ευθύνης, χαρακτηρίζουν τον ιδανικό σύμβουλο. Διασφαλίζουν τις φιλότιμες προσπάθειες που θα καταβάλλει στη διάρκεια της θητείας του, για το καλό του τόπου μας. Γιατί θα τον "πονάει".
Στον κόσμο των επιχειρήσεων λέμε πως, ένας διευθυντής είναι τόσο ικανός όσο το άθροισμα των ικανοτήτων των υφισταμένων του. Μεταφέροντας το παράδειγμα στον Δήμο μπορούμε να πούμε πως ένας Δήμαρχος είναι τόσο ικανός όσο το άθροισμα των ικανοτήτων των δημοτικών συμβούλων του. Σε μια κακή ή καλή δημοτική διοίκηση την ευθύνη δεν θα την φέρει μόνο ο Δήμαρχος. Θα την φέρουν εξ ίσου και οι σύμβουλοι της συμπολίτευσης. Γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το "σταύρωμα" των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων είναι εξ ίσου σημαντικό με την επιλογή του νέου Δημάρχου.
