Τόνια Αντωνίου - ερωτήματα προς τον Ευρωπαίο Επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 14-1-2011

Καίρια και κρίσιμα ερωτήματα προς τον Ευρωπαίο Επίτροπο για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες κ. Μισέλ Μπαρνιέ κατά την παρουσία του στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, έθεσε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Τόνια Αντωνίου, μεταφέροντας την αγωνία των πολιτών για το κόστος της βίαιης προσαρμογής στα νέα δεδομένα και επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, τις παραλείψεις, αλλά και τις καθυστερήσεις από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης που μεγαλώνουν το κόστος της κρίσης. Πιο συγκεκριμένα στην παρέμβασή της η κ. Αντωνίου ανέφερε:

«Κύριε Επίτροπε, η επίσκεψή σας στην Ελλάδα γίνεται σε μια περίοδο που η Ευρώπη καλείται να πάρει άμεσες και τολμηρές αποφάσεις για την αντιμετώπιση μιας παγκόσμιας κρίσης. Είναι γνωστό πως αυτή η κρίση που ξεκίνησε από τις[.....]

ΗΠΑ, ως κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μεταφέρθηκε στην πραγματική οικονομία και σε περιπτώσεις χωρών, όπως η Ελλάδα, μετατράπηκε σε δημοσιονομική κρίση.
Τα αίτια αυτής της κρίσης εντοπίζονται στις πολιτικές του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, που άφησαν τις αγορές να λειτουργούν χωρίς αρχές και κανόνες. Όμως η πηγή όλου του προβλήματος είναι πολιτική. Η ίδια η πολιτική εκχώρησε εξουσίες στις αγορές, που όφειλαν να ασκούνται από τους θεσμούς δημοκρατικής εκπροσώπησης των πολιτών. Το αποτέλεσμα για την Ευρώπη ήταν να βρεθεί τελικά στη δίνη της κρίσης και στο στόχαστρο κερδοσκοπικών επιθέσεων που ενθαρρύνονταν μάλιστα από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Αυτή η κατάσταση έφερε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πρόσωπο με πρόσωπο με τις παραλείψεις και τις αδυναμίες του. Η Ευρώπη δεν είχε φροντίσει να δημιουργήσει τα αναγκαία εργαλεία αποτροπής και πολύ περισσότερο αντιμετώπισης τέτοιων επικίνδυνων καταστάσεων. Το αποτέλεσμα αυτών των αδυναμιών του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος για χώρες όπως η Ελλάδα, είναι οι πολίτες της να πληρώνουν όχι μόνο το κόστος της κρίσης, αλλά και το κόστος των κενών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Η οικονομική κρίση έχει φέρει και κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς τις πολιτικές ηγεσίες. Η Ευρώπη έχει χρέος απέναντι στην ιστορία της, να αποκρούσει την μεγαλύτερη επίθεση στη Δημοκρατία μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Έχουμε ακούσει τους τελευταίους μήνες – και πριν λίγο από εσάς – ότι χρειάζεται η δημιουργία μηχανισμού εποπτείας και ρύθμισης των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Όμως συχνά παρατηρείται σημαντική καθυστέρηση ανάμεσα στο χρόνο λήψης αποφάσεων και στο χρόνο εφαρμογής τους, καθυστέρηση, που είναι πολύ καθοριστική για τους πολίτες της Ευρώπης και πολύ περισσότερο για τους Έλληνες πολίτες και άλλους πολίτες που οι χώρες τους περνούν αυτή τη μεγάλη δημοσιονομική κρίση.
Κύριε Επίτροπε, ο προβληματισμός όλων των πολιτών είναι πότε τελικά θα λειτουργήσει αυτός ο μηχανισμός, τι θα γίνει με τους οίκους αξιολόγησης, ποιος κρίνει την αξιοπιστία και την αμεροληψία αυτών των οίκων και είναι άραγε σωστό να υπάρξει ευρωπαϊκός δημόσιος φορέας ή μια ανεξάρτητη αρχή αξιολόγησης;
Έχετε επίσης πει κύριε Επίτροπε ότι είναι ανάγκη να οικοδομηθεί μια Ευρώπη πολιτική και ισχυρή με επιρροή στην παγκόσμια σκηνή. Στο πλαίσιο επιστροφής της πολιτικής στους φυσικούς της εκπροσώπους, πώς αντιλαμβάνεστε πλέον το ρόλο της ΕΚΤ; Προβλέπεται αλλαγή αυτού του ρόλου, ώστε η οικονομική και νομισματική πολιτική να ασκείται από την πολιτική ηγεσία της Ευρώπης;
Κύριε Επίτροπε, οι προτάσεις σας για την εσωτερική αγορά είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσες. Εγώ όμως θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν έχετε κάνει τη δική σας αποτίμηση για το τι έχουμε πετύχει με την ενιαία αγορά μέχρι σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιοι έχουν κερδίσει και ποιοι έχουν χάσει;
Πρώτον, λέγεται και γράφεται στο διεθνή τύπο, αλλά υπάρχουν και σχετικές δηλώσεις από κορυφαίους αξιωματούχους χωρών, όπως η Γερμανία, ότι η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν ευνοηθεί μέσω των προγραμμάτων συνοχής.
Έχει η Ευρώπη αποτιμήσει ποιο είναι το ισοζύγιο για κάθε χώρα σε σχέση με τις εισροές από κοινοτικά κεφάλαια και τις εκροές από τις κοινοτικές εισαγωγές της;
Δεύτερον, οι πολίτες θεωρούν ότι έχουν κερδίσει οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις και έχουν χάσει οι μικρές και μεσαίες, γιατί υπάρχουν ανισότητες στον ανταγωνισμό μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επομένως το ερώτημα είναι ποιες πρωτοβουλίες θα πάρει η Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι σ’ αυτόν τον άνισο ανταγωνισμό για στηρίξει τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και πολύ περισσότερο στις χώρες που αυτή τη στιγμή έχουν μια βίαιη προσαρμογή στα νέα δεδομένα;
Κλείνοντας κύριε Επίτροπε, χτες είπατε ότι «οι Τράπεζες πρέπει να πληρώσουν για τις Τράπεζες και όχι οι πολίτες». Είναι ένα μήνυμα πολιτικό στο οποίο συμφωνούν όλοι οι πολίτες της Ευρώπης και πολύ περισσότερο της Ελλάδας, γιατί μέχρι στιγμής το τίμημα το έχουν πληρώσει μόνο οι εργαζόμενοι με το εισόδημά τους, με την αλλαγή του ασφαλιστικού τους συστήματος, με το να χάσουν κεκτημένα χρόνων όσων αφορά τις εργασιακές τους σχέσεις, με το να χάνουν τη θέση εργασίας τους.
Κύριε Επίτροπε ποιο τίμημα θα πληρώσουν οι τράπεζες σ’ αυτήν την κρίση; Διότι πολύ φοβόμαστε ότι το τίμημα το πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι.
Και αν οι πολίτες δεν εμπιστευτούν ξανά τις πολιτικές τους ηγεσίες σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους, τους οποίους έχετε θέσει και εσείς και εμείς ως πολιτικό και οικονομικό σύστημα.»