Merry Κρίμας

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, αν το πήρατε χαμπάρι μέσα σ΄αυτή την υπαρξιακή μαστούρα που μας κρατάει ζωντανούς.


Έρχονται οι δεκαπέντε μέρες της ιλουστρασιόν ανίας, και της φωταγωγημένης θλίψης.


Καταφτάνουν οι κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα, και το ψητό της μαμάς.
Εδώ χαιρόμαστε.

Μας αρέσουν τα Χριστούγεννα.
Η επανάληψη είναι βασική αρχή της μάθησης, και οι γιορτές ίδιες κι απαράλλαχτες από τότε που βγήκαμε από τη μάνα μας, μάς εκπαίδευσαν τόσο καλά, που είμαστε συνεπέστεροι στην προσμονή τους κι από αυτά ακόμα τα γκυ, που ήδη φυτρώσανε στα δάση.

Εντάξει, οι Κινέζοι είναι πιο έτοιμοι απ΄τον Ιούνιο, αλλά το εμπόριο είναι άλλο πράγμα.

Εμείς ως καταναλωτές κι όχι ως έμποροι, είμαστε καλυτερότεροι.
Το ζούμε αλλιώς το εορταστικό.
Άλλωστε, τα σάβανα δεν έχουν τσέπες, αλλά και να είχαν, ποιος μαλάκας θυμάται να πάρει λεφτά μαζί του όταν πεθαίνει;


Ωραία τα Χριστούγεννα, το ξαναλέω γιατί κοντεύω να το πιστέψω.


Πώς θα τα περάσω άραγε φέτος;
Ολόιδια, ή μια ίντσα αλλιώτικα;

Μόλις μου ήρθαν στο μυαλό τα περσινά.
Έβγαλε κάλους η γλώσσα μου απ΄τις ευχές, οι οποίες, προσοχή, επιστρέφονται όλες πίσω, που σημαίνει πως καλιάσαν και τα αυτιά μου.
Τι θέλω και τ΄ ανοίγω το ρημάδι;

Έκανα σχέδια για ρεβεγιόν, άσχετα που δεν πέτυχε κανένα, σε κάτι συναδέλφους καταλήξαμε, πιο ψόφιοι κι από μας που είχαμε βρωμίσει κιόλας.
Ανταλλάξαμε κάτι δώρα που ντρεπόντουσαν να βγουν απ΄το κουτί τους, μασαμπουκώσαμε μέχρι και τα τραπεζομάντιλα, ήπιαμε ως και το φρέον του ψυγείου, και καταλήξαμε τύφλα τα χαράματα σε κάποιο μπαρ, από το οποίο στο τέλος έφυγε ο καθένας μόνος του.
Δεν θυμόμασταν ποιος είναι ο διπλανός μας.

Ανήμερα των Χριστουγέννων, όσοι γυμνάζονται προσκύνησαν μπουζούκια, ενώ οι υπόλοιποι, οι λαπάδες, ψοφοσαπίσανε στην τηλεόραση και τα dvd.

Εγώ που ζω με έναν βροντόσαυρο τα τελευταία χρόνια, τον απόλαυσα στον καναπέ όλη μέρα, να παίζει άρπα στα νεύρα μου, τη μαλακία όλου του κόσμου.
Και να σκεφτεί κανείς πως κάποτε, ήταν ελαφάκι.

Είδαμε 3 βλακοταινίες, πλακωθήκαμε στο μπινελίκι για το ποιος θα πάει για τσιγάρα, έψησα μια γαλοπούλα που είχε θερμόμετρο στον κώλο αλλά δεν το βρήκαμε ποτέ, και έβαλα 2 πλυντήρια πιάτων, ένα για τη λάντζα, κι ένα για την παλιοζωή.
Τι δουλειά είχα κλεισμένη σε ένα σπίτι παρέα με τον βροντόσαυρο;
Και γιατί φέτος δεν πήγε για κυνήγι, παρά ψάχνει το κοπάδι που θα κάνουμε παρέα ρεβεγιόν;

Να γαμήσω μέσα, έχω επιθυμήσει τα Χριστούγεννα που έμενα με τη μάνα μου.
Έχω επιθυμήσει να κάνω την καβλάντα μου και μόνο την καβλάντα μου.

Γενικά είμαι άνθρωπος της καβλάντας, αλλά άργησα να το καταλάβω.
Εκτός κι αν είμαστε όλοι τα ίδια σκατά.

Όταν κάνεις ό,τι γουστάρεις, αναζητάς να σκλαβωθείς με έναν βροντόσαυρο, και όταν είσαι με τον βροντόσαυρο, αναζητάς την ελευθερία σου να τρέχεις στα οροπέδια ολομόναχος σαν λάμα, ή μπάμια, ή οτιδήποτε τέλος πάντων.


Και τώρα τι;

Περιμένω τα Χριστούγεννα για μια από τα ίδια;
Αδύνατον.

Βαριέμαι, δεν αντέχω αυτή τη ζαχαρένια έως κολλώδη ατμόσφαιρα, για άλλη μια χρονιά.
Δεν θέλω άλλες ευχές, έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν πιάνουνε.

Αυτή η μάνα, όταν μας έβγαζε από μέσα της, δεν είχε ούτε ένα πλάνο;
Πώς μας πετάς κυρά μου έτσι στον κόσμο;
Τα Χριστούγεννα τα σκέφτηκες καθόλου;
Χέστο το Πάσχα, κρατάει λίγο, πες εντάξει.

Έτσι μου 'ρχεται να απλώσω άμμο θαλάσσης στο σπίτι, να σκορπίσω κουβαδάκια και βατραχοπέδιλα τριγύρω, να βάλω μαγιό, και να το παίξω Αύγουστο.
Ας βάλει αν θέλει ο βροντόσαυρος παλτό.
Χέστηκα, αφού κι εκείνος δεν με βλέπει για ελαφάκι.

Όχι ότι μου λείπει ο Αύγουστος και το καλοκαίρι, αλλά μου τη δίνει η ατμόσφαιρα.
Για να γίνω σαφής, μου αρέσει το λαμπάκι κι η γιρλάντα, αλλά δεν με πιάνουν.


Το λαμπάκι δεν σε φτιάχνει αν δεν ντοπαριστείς πρώτα.
Ή θα πέσεις στη χημεία, ή στον έρωτα.

Εναλλακτικά, αν έχεις παιδί, θα πέσεις στην πρέζα του, δηλαδή τη χαρά του, με όλο αυτό το τζέρτζελο.

Αν μεταλλάχτηκες σε γαϊδούρα όπως εγώ, κι έχεις στενές σχέσεις με βροντόσαυρο, το λαμπάκι δεν σε φτιάχνει χωρίς τις προϋποθέσεις που ανέφερα.

Έρωτας μεταξύ βροντόσαυρου και γαϊδούρας δεν υφίσταται, θα κάνεις παιδί και θα βγει τέρας.
Αν δεν κάνετε παιδί όσο είστε ακόμη ελαφάκια, μετά είναι αργά.

Άρα, μένει μόνο η χημεία, και δεν εννοώ φυσικά τα drugs, αλλά τη ζύμωση που παράγει αλκοόλ.

Πόσο αλκοόλ να πιεις όμως, όταν ο κώλος σου κι ο κώλος του, θα ρίξουν θεμέλια στον καναπέ τόσες ημέρες;

Θα μου πεις, και γιατί να ρίξουν θεμέλια στον καναπέ; Ας βγουν έξω.

Κι έξω να βγουν, ο κώλος καρφωμένος στον καναπέ θα μείνει.
Με την έννοια, ότι θα είναι σαν να μη βγήκαν.


Βόδια πάνε, βόδια έρχονται.

Δυο ελαφάκια που μεταλλάχτηκαν σε γαϊδούρα και βροντόσαυρο, και ενίοτε επιδεικνύουν συμπεριφορά βοδιών.

Γαμώτο, θα ήθελα πολύ να βλέπω τον βροντόσαυρο ακόμη ως ελάφι, όπως προσπαθούν και τελικά πετυχαίνουν, πολλές άλλες γαϊδούρες.

Δεν γίνεται όμως.
Πάντα τα ελάφια μου τα βλέπω βροντόσαυρους όταν μεταλλάσσονται.

Δεν μπορώ το παραμύθι, ούτε αυτές τις μέρες.
Ειδικά αυτές τις μέρες.
Όχι άλλα ελαφάκια με τα σπίρτα!

ΥΓ.
Μη διαβάσετε αυτή την ανάρτηση, μπορεί να σας ρίξει.